Twierdza Rumeli Hisarı widziana z Bosforu
Rumeli Hisarı lub Forteca Rumeli (
tur.
Rumeli - europejski) -
osmańska
forteca
w
Stambule
, na wzgórzu na
europejskim
brzegu
Bosforu
. Zamek został wybudowany na polecenie sułtana
Mehmeda II
w okresie
1451
- sierpień
1452
, naprzeciwko
Anadolu Hisarı
, znajdującej się po azjatyckiej stronie, jako twierdza pomocnicza do oblężenia
Konstantynopola
. Głównym zadaniem twierdzy była blokada drogi morskiej przez Bosfor dla statków cesarskich i odcięcie
Bizancjum
od
Morza Czarnego
. Zamek nazywano popularnie Bogaz Kesen (Podrzynający Gardło).
Twierdza została wybudowana na bizantyjskich ruinach, z których wykorzystano budulec przy wznoszeniu twierdzy. Forteca straciła na znaczeniu po zdobyciu
Konstantynopola
i po wybudowaniu dwóch twierdz nad
Morzem Czarnym
. Fortecę zamieniono na magazyny i więzienie dla dyplomatów. Twierdza uległa uszkodzeniom podczas trzęsienia ziemi w
1509
, oraz podczas pożaru w
XVII wieku
. Sułtan
Selim III
odrestaurował twierdzę w
XVIII wieku
. Na terenie twierdzy zaczęły powstawać osiedla, które w
1953
z rozporządzenia prezydenta
Celala Bayar
wyburzono i rozpoczęto gruntowną rekonstrukcję fortecy. W wieży Saruca Paszy otworzono muzeum.
Forteca jest otoczona murami, posiada jedną małą, trzy duże wieże, oraz trzynaście małych
strażnic
. Wieże zostały nazwane imionami wezyrów, którzy ufundowali ich powstanie: Halila Paszy, Saruca Paszy, Zaganos Paszy. Twierdza posiada trzy bramy, każde obok dużej wieży, oraz niższy mur zewnętrzny zabezpieczający wejście do wieży od strony Bosforu. Forteca posiadała drewniane domy dla żołnierzy oraz meczet (po którym pozostał minaret). Woda do fortecy była dostarczana z cysterny znajdującej się pod meczetem i rozprowadzana do trzech fontann umieszczonych na ścianach. Zachowała się jedna fontanna[1].
Z twierdzą związana jest legenda mówiąca o jej powstaniu: sułtan
Mehmed II Zdobywca
wymógł na ówczesnym władcy Bizancjum
Konstantynie XI
, zgodę na budowę zamku w europejskiej części miasta, na tak dużym terenie, jakie pokryje skóra niedźwiedzia nie dodając, że chodzi mu o skórę niedźwiedzia pokrytą w cienkie pasy.
Adam Mickiewicz
wykorzystał tę legendę w Księdze IV
Pana Tadeusza
. Inna legenda związana z tym miejscem mówi, że z jednej z baszt Rumeli Hisarı, zrzucano niewierne żony sułtanów, zaszyte w skórzany worek wypełniony kamieniami[2].
Przypisy
- ↑
Rumeli Fortress
- ↑ Gałczyńska- Kilańska K, Polacy w Kraju Półksiężyca, Kraków 1974, s.120
Współrzędne:
41°05'N 29°03'E / 41.083, 29.05