Szrafowanie, nazywane też kreskowaniem, to metoda oddawania kolorów lub stopni szarości za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek. Metoda zastępcza stosowana w wielu technikach
rysunkowych
lub
graficznych
nie umożliwiających posługiwania się półtonami. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania, lub ukazania trójwymiarowości motywu obrazu.
Szraf
(z
niem.
Schraffe – kreska) lub deseń (
fr.
dessin – rysunek, wzór) – to rysunek lub układ linii tworzący określony wzór.
Szrafy (desenie) stosuje się często na
mapach
. Spotyka się różne szrafy: równoległe lub krzyżujące się linie ciągłe lub przerywane (kreskowanie), także wzory z regularnie powtarzających się znaków (np. kropek, sygnatury drzewa, opisu).
Przykłady najczęściej stosowanych szrafów:
- tereny podmokłe – poziome przerywane niebieskie lub granatowe kreski
- pustynie – brązowe lub szare kropki
- tereny zalesione – zielone kreski, kropki lub powtarzające się znaki drzewa.
Zobacz też:
DTP
Szrafirunek
(
niem.
Schraffierung) – to metoda odwzorowania
kolorów
i
futer
heraldycznych
(
tynktur
). Szrafirunek wykorzystywany był w
miedziorytach
a szczególnego znaczenia nabrał w momencie pojawienia się
druku
. Dziś szrafirunek stosuje się gdy dana technika powielania nie umożliwia stosowania barw oryginalnych lub gdy oddawanie kolorów jest możliwe lecz za drogie.
W starszych książkach spotyka się też określenie "sztafowanie".
Przykłady szrafowania i szrafirunku
Szrafirunek metali:
Szrafirunek kolorów podstawowych:
zielony | szary | purpura | niebieski | czerwony | czarny | brunatny |
Szrafirunek kolorów dodatkowych:
Szrafirunek futer:
Bibliografia
- Alfred Znamierowski "Insygnia, symbole i herby polskie", Warszawa 2003
- Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski "Herby szlachty polskiej", Warszawa 1990