Tarcza herbowa - element
herbu
.
Kształt
Kształt tarczy herbowej wywodzi się od
tarczy obronnej
. Zmieniał się on na przestrzeni wieków zależnie od kraju (wpływów obcych) i aktualnej
mody
. W czasach heraldyki żywej, tzn. będącej odzwierciedleniem rzeczywistego uzbrojenia rycerza, kształt tarczy ewoluował wraz z rozwojem
rynsztunku
i
zbroi
.
Z czasem jej kształt odchodził o swojego źródła i był coraz swobodniej stylizowany, zgodnie z wymaganiami epoki. W niektórych przedstawieniach heraldycznych (
pieczęcie
, guziki mundurowe,
monety
) tarcza bywa pomijana i przedstawiane jest samo
godło
. W ciągu wieków uwidoczniło się szczególne upodobanie niektórych
narodów
do specjalnego typu tarczy. Tarcze te przyjęto nazywać zwyczajowo narodowymi, choć jest to pewnym uogólnieniem. Nie istnieją reguły heraldyczne zakazujące stosowania w herbie polskim tzw. tarczy niemieckiej lub francuskiej.
Kształt tarczy nie jest zazwyczaj zdefiniowany w opisie herbu, i jest dozwolona dowolność w stosowaniu różnych wzorów. Zasadniczą sprawą jest stosowanie tarczy w tym samym stylu co reszta elementów herbu. Sporadycznie tylko spotyka się w nadaniach herbów ścisłe określenie kształtu tarczy, w takich rzadkich przypadkach dowolne jej zmienianie jest już nadużyciem.
Przykłady narodowych kształtów tarcz
Kształt europejskich tarcz herbowych na przestrzeni dziejów
| | | | | | | |
| XIII w. | XIII w. | XIV w. | XV w. | XV w. | XV w. | XV w. | XV w. |
| | | | | |
| XVI w. | XVI w. | XVII w. | XVII w. | XVIII w. | XVIII w. |
Zobacz też
