Obrazowe przedstawienie usytuowania planetoid trojańskich (obóz trojański i grecki) na orbicie Jowisza

Trojańczycy – dwie grupy planetoid krążących wokół Słońca po orbicie bardzo podobnej do orbity Jowisza . Są one skupione wokół punktów libracji (wierzchołków dwóch trójkątów równobocznych o podstawie będącej odcinkiem Słońce–Jowisz).

Pierwszą planetoidą trojańską była 588 Achilles , o średnicy ok. 135 km, odkryta przez niemieckiego astronoma Maxa Wolfa w 1906 roku. Największe spośród kilkuset obiektów nazwano imionami bohaterów wojny trojańskiej, opisanej w "Iliadzie" Homera . Planetoidy poruszające się w punkcie libracji L₄ należą do "obozu greckiego" wyprzedzając Jowisza w jego ruchu orbitalnym o 60°, a te należące do "obozu trojańskiego" podążają o 60° za planetą w punkcie L₅. W nazewnictwie trojańczyków istnieją drobne nieścisłości, ponieważ 624 Hektor znajduje się w "obozie greckim", a 617 Patroclus - w "trojańskim".

Największą spośród planetoid trojańskich jest 624 Hektor, o rozmiarach 370×200 km. Posiada on niewielki księżyc.

Późniejsze odkrycia

W latach osiemdziesiątych XX wieku odkryte zostały pierwsze księżyce trojańskie , dzielące orbitę z większymi satelitami planety - w układzie księżyców Saturna .

W latach dziewięćdziesiątych i na początku wieku XXI okazało się, że planetoidy trojańskie znajdują się także na orbitach innych planet. Obecnie (17 października 2010 r.) znanych jest 4 trojańczyków Marsa ^[1], 4525 trojańczyków Jowisza^[2] i 7 trojańczyków Neptuna ^[3]. Nie ulega wątpliwości, że w miarę dalszych obserwacji liczba ta będzie rosnąć.

Zobacz też

• Lista planetoid trojańskich Jowisza - obóz grecki
• Lista planetoid trojańskich Jowisza - obóz trojański
• Planetoidy trojańskie Marsa
• Planetoidy trojańskie Neptuna
• Księżyc trojański
• Planeta trojańska (hipotetyczna)
• Paczka trojańska

Przypisy