Gęstość Plancka to jednostka gęstości w naturalnym systemie jednostek oznaczana jako ρ_P. Jest ilorazem masy Plancka przez sześcian długości Plancka :

gdzie:

m_P – masa Plancka,

l_P – długość Plancka,

G – stała grawitacji ,

c – prędkość światła w próżni .

Gęstość Plancka odpowiada gęstości 10²³ mas Słońca ściśniętych do objętości jądra atomowego . Ekstrapolując wstecz historię Wszechświata można stwierdzić, że taką gęstość musiał mieć on, po czasie Plancka od momentu Wielkiego Wybuchu . Obecnie gęstość taką może osiągać materia w czarnych dziurach . Przy gęstości Plancka właściwości materii nie opisuje żadna z uznanych i potwierdzonych teorii fizycznych – zawodzi tu zarówno ogólna teoria względności jak i mechanika kwantowa. Fizycy mają nadzieję, że przy tej gęstości wszystkie oddziaływania ulegają unifikacji w jedną podstawową siłę, która kształtuje podstawowe własności naszego Wszechświata. Do tej pory nie powstała jednak żadna taka teoria, którą można by zweryfikować doświadczalnie.