Sieć niwelacyjna – zbiór punktów zaznaczonych w terenie przy wykorzystaniu znaków geodezyjnych ( reperów ). Wysokości (rzędne) znaków geodezyjnych są wyznaczane pomiarami - najczęściej metodą niwelacji .

Z siecią niwelacyjną wiąże się pojęcie osnowy wysokościowej, w której wysokości punktów określane są względem poziomu morza. W Polsce obowiązującym układem odniesienia jest państwowy układ wysokości Kronsztad 60 ^[1].

W Polsce rozróżniana jest osnowa wysokościowa (ze względu na jej dokładność):

• podstawowa
  • I klasa - błąd niwelacji 1 mm / km
  • II klasa - błąd niwelacji 2 mm/km
• szczegółowa
  • III klasa - błąd niwelacji 4 mm/km
  • IV klasa - błąd niwelacji 10 mm/km
  • V klasa (pomiarowa) - błąd niwelacji 20 mm/km

Sieć niwelacyjna znajduje swoje zastosowanie w celach gospodarczych, do których można zaliczyć m.in. przygotowywanie map i prace budowlane. Wykorzystywana jest także w celach naukowych takich jak: badania kształtu Ziemi czy badania geodynamiczne^[2].

W celu wyrównania sieci niwelacyjnej technicznej wykonujemy następujące czynności:

1. Szkic i opis elementów sieci
2. Wyznaczmy błąd średni podwójnej niwelacji ciągu o długości 1km
3. Układamy macierz wag i ją wyznaczamy
4. Układamy układ poprawek
5. Wyznaczamy
   • macierz układu równań normalnych
   • wektor wyrazów wolnych układu równań normalnych
   • wysokości reperów
   • poprawki do zmierzonych przewyższeń
   • przewyższenia wyrównane
   • macierz kowariancji wysokości h
   • macierz błędów średnich wyrównanych wartości przewyższeń
   • macierz błędów średnich poprawek
   • błędy średnie wysokości h
   • błędy średnie wyrównanych wartości przewyższeń
   • błędy średnie poprawek
   • obliczenie sumy PCV potrzebnej do wyznaczenia błędu średniego maksymalnego

Przypisy

Zobacz też

• niwelacja
• niwelacja geometryczna
• łata niwelacyjna