|
|
Jan Paweł II
|
|
Problem miłości stanowi centralny problem jego etyki. Etykę Wojtyły można określić jako etykę miłości odpowiedzialnej, co nadaje jej charakter personalistyczny i perfekcjonistyczny. Akt miłości wprowadza nowe konkretne relacje między „ja” – „ty”, czyli nowe relacje międzyosobowe, których podmiot („ja”) jest świadomym i wolnym sprawcą, a które wpływają także na samodoskonalenie podmiotu
i dokonują zmian w osobie obdarzonej miłością.
Wszystko odbywa się w wolności, dlatego miłość pociąga za sobą odpowiedzialność. Jest to odpowiedzialność wobec siebie za urzeczywistnianie siebie, wobec osoby drugiej za spowodowane w niej skutki moralne, a ostatecznie wobec osoby Boga. Wolność, powinność i odpowiedzialność stanowią osnowę osobowego życia człowieka.
Transcendencja wolności i moralności, otwartość na inne osoby ludzkie wskazuje również na otwartość osoby ludzkiej wobec Absolutu ontycznego i moralnego. Religia i moralność łączy się z sobą głębokim węzłem.
