Koncepcja człowieka jako bytu osobowego i jego działań moralnych pozwoliła mu na wprowadzenie zasad dotyczących społecznego bytowania i działań społecznych.
Człowiek ze swej natury bytuje i działa wspólnie z innymi i w takim bytowaniu osiąga dojrzałość osobową. Wspólnota jest wspólnotą osób (communio personarum).
Podstawową zasadą wspólnotowego bytowania i działania jest norma personalistyczna, czyli powinność afirmacji godności osobowej wszystkich członków tworzących daną wspólnotę. Czynnikiem spajającym różne formy społeczności jest miłość rozumiana jako wzajemny dar.