Lekcja: "22. Konserwatyzm. Nauka społeczna kościoła"
Konserwatyzm
Burke wyszedł w swych rozważaniach od tezy, że każda rewolucja jest wielkim złem, gdyż burzy kształtowany przez wieki na drodze ewolucyjnej porządku społecznego. Uważał, że przewroty społeczne są dziełem demagogów, którzy podburzają lud, by wprowadzić wymyślony przez siebie model życia.
Rzeczywistość społeczna jest – zdaniem Burke`a - znacznie bogatsza i skomplikowana niż jakikolwiek projekt wymyślony "przy biurku" przez przywódcę ruchu rewolucyjnego. Projekt taki, wprowadzany w życie metodą przemocy, rozrywa tkankę społeczną, niszczy obowiązujący system wartości, podważa panującą hierarchię i autorytety. W efekcie zaczyna dominować chaos, rozkład moralny, brak poczucia bezpieczeństwa. Rewolucja i każda gwałtowna zmiana jest więc apokalipsą w życiu społecznym.
We Francji głównym rzecznikiem konserwatyzmu był Francois Rene de Chateaubriand (1768-1848), założyciel w roku 1819 pisma Conservateur, które stało się trybuną europejskiego konserwatyzmu. To właśnie tytuł tego pisma upowszechnił się jako nazwa całego nurtu intelektualno-politycznego.