Na tym podłożu Hegel komponował wielki obraz historiozoficzny: oddzielał cztery wielkie okresy:
wschodni,
grecki,
rzymski,
germański.
Heglowska filozofia państwa i dziejów była doktryną samowolnie interpretującą fakty, ale była też próbą pogłębienia historii, wniknięcia w istotne czynniki dziejów, czynniki stałe, konieczne, ideowe.