|
|
Izydora Dąmbska
|
|
|
Józef Franciszek
Emanuel Innocenty
Maria Bocheński, OP
|
Można mówić o szkole lwowsko-warszawskiej w znaczeniu ściślejszym, tzn. o tych, którzy twórczo uprawiali logikę, przede wszystkim o warszawskiej szkole logicznej oraz tych, którzy byli bardziej filozofami niż logikami, ale ich styl filozofowania podlegał znacznemu wpływowi logiki, jak Ajdukiewicz, Czeżowski, Kotarbiński i Zawirski, z pierwszego pokolenia uczniów Twardowskiego oraz Dąmbska, Drewnowski, Hosiasson-Lindenbaumowa, Jordan, Kokoszyńska, Kotarbińska, Mehlberg, Poznański, Schmierer i Wundheiler, a także Bocheński i Salamucha.
Zwolennicy szkoły lwowsko-warszawskiej w znaczeniu ściślejszym zajmowali się logiką matematyczną, logiką formalną w sensie bardziej tradycyjnym, semiotyką i metodologią nauk, ale wielu z nich rozważało także klasyczne problemy ontologii czy epistemologii.
