Chociaż Stefan Swieżawski zajmował się również filozofią nowożytną i współczesną, jednak głównym tematem jego zainteresowań była europejska myśl filozoficzna od jej zarania aż do wieku XV włącznie.
Tę właśnie filozofię określa jako klasyczną, gdyż w tym okresie trwa przekonanie, że filozofia - jako umiłowanie mądrości - w centralnym miejscu swej problematyki umieszcza metafizykę.
Już w wieku XIV zaczyna się powolny, wielowiekowy proces, w którym filozofia klasyczna "zdradza" samą siebie degraduje stopniowo kluczową rolę metafizyki, której miejsce zajmują inne dyscypliny filozoficzne, jak np.: etyka, teoria poznania.
Powolny renesans refleksji metafizycznej nad całą rzeczywistością i nad człowiekiem, zdaniem Swieżawskiego, daje się zauważyć dopiero w wieku XX.
