Lekcja: "Rolnictwo na świecie - produkcja roślinna"
Kukurydza
Kukurydza – wywodzi się z Meksyku, skąd sprowadzono ją do Europy pod koniec XV wieku. Rozpowszechniła się tu głównie w krajach basenu śródziemnomorskiego – we Francji (Basen Akwitański), Włoszech (Nizina Padańska), Hiszpanii, Portugalii, Grecji i byłej Jugosławii. Ponadto w Europie uprawiana jest na Ukrainie, w Mołdawii i Rumunii, na Węgrzech, w Czechach, Niemczech i Austrii oraz na niewielka skalę w Polsce.
Głównymi producentami kukurydzy są jednak kraje pozaeuropejskie.
W Ameryce Północnej pas jej uprawy ciągnie się wzdłuż południowych wybrzeży jezior Erie i Michigan do rzeki Missisipi, po granice stanów Dakota Południowa i Północna.
W Ameryce Południowej uprawiana jest na wschodnim wybrzeżu Niziny Amazonki, Wyżyny Brazylijskiej oraz w dolinie rzeki La Platy.
Kukurydza jest rośliną o dużych wymaganiach klimatycznych.
Ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój i plonowanie kukurydzy jest temperatura. Optymalna temperatura do rozwoju kukurydzy to 22°C. W czasie kwitnienia i pylenia temperatura powyżej 23°C jest szkodliwa.
Kukurydza z wszystkich zbóż podstawowych ma najmniejsze wymagania wodne. Największe zapotrzebowanie na wodę kukurydza na przełomie lipca i sierpnia w okresie kwitnienia. Pogoda słoneczna i sucha na jesieni przyspiesza dojrzewanie kukurydzy i ułatwia jej zbiór. Kukurydza ma bardzo dobrze rozbudowany system korzeniowy dlatego tak dobrze wykorzystuje wodę z gleby i jest odporna na wyleganie. Dość dobrze znosi wiatry i gradobicia.
Kukurydza jest produktem spożywczym. Wytwarza się z niej mąkę, płatki i olej. Znajduje także zastosowanie jako pasza dla zwierząt, wyrabia się z niej także celulozę i krochmal czy whisky.
