Sytuacja społeczeństwa polskiego po 1815 r.

Romantyczny styl życia, umiłowanie do tajemniczości i pogarszająca się polityka narodu polskiego sprawiły, że lata 1815-1864 były okresem tajnych spisków i powstań przeciwko zaborcom. Zwołany w Wiedniu kongres między Prusami, Rosją i Austrią oznaczał rozbiór Polski. Jednak uchwały mówiły, że naród polski będzie posiadał „instytucje zapewniające utrzymanie jej narodowości”, które pozwalały Polakom na posiadanie i nabywanie dóbr materialnych, co żywiło nadzieję na przyszłość. Królestwo Polskie pojawiło się na mapie Europy, lecz w unii z Rosją, które otrzymało od cara Aleksandra I, liberalną, jak na tamte czasy konstytucję. Państwo miało swój sejm, szkolnictwo, więc postanowiono stworzyć i polską armię, a językiem urzędowym był polski. Król pruski zobowiązał się do utrzymania odrębności ludności Wielkie Księstwo Poznańskie w ramach monarchii.