W czasie panowania dynastii merowińskiej do latyfundystów zaliczali się także monarchowie. Często własność ziemska była ich jedynym źródłem dochodów, z którego musieli utrzymywać dwór i zapewnić wynagrodzenie urzędnikom. Kiedy panowała gospodarka naturalna, władcy po prostu nie dysponowali innymi, cenniejszymi środkami płatniczymi niż ziemia, więc nadawali ją często tym, którym chcieli zapewnić utrzymanie.