osłabienie ruchu robotniczego (konflikt między rewolucjonistami a reformistami)
skłonności autokratyczne warstw rządzących i klas uprzywilejowanych
dezorientacja bezrobotnych i ich podatność na propagandę faszystowską
wycofanie się drobnomieszczaństwa z ruchu robotniczego i socjalistycznego
krytyczna sytuacja gospodarcza kraju
tęsknota za personalizacją władzy i kryzys państwa liberalnego
trudności byłych żołnierzy w przystosowaniu się do życia powojennego
Po I wojnie światowej Włochy przeżywały okres permanentnego kryzysu. Kraj wyszedł z wojny biedny i zadłużony. Dramatyczną sytuację pogłębił dodatkowo fakt demobilizacji armii. Powracający do nędzy swych gospodarstw chłopi oraz oficerowie i żołnierze ze środowisk miejskich mogący liczyć na niepewną pensję w lirach stawali się łatwym łupem dla demagogicznej propagandy.