Pasożyty, poza „orężem” pozwalającym im na zagnieżdżenie się w - lub na – organizmie człowieka, muszą także mieć odpowiednią strategię pozwalającą im na przetrwanie w środowisku żywiciela. Taktyka tych organizmów jest ogromna i pozwala na skuteczne ominięcie układu odpornościowego. Wśród najprostszych sposobów zagnieżdżania wyróżnia się miejsca, do których układ immunologiczny ma ograniczony dostęp (np. nie działa zbyt intensywnie). Przykładowo larwy włośnika spiralnego mogą przeżyć w mięśniach szkieletowych żywiciela nawet do czterdziestu lat. Inna strategia to ciągłe wędrowanie, którym posługują się larwy glisty ludzkiej. Zanim w miejscu ich wyklucia się zacznie działać system odpornościowy, są one już gdzie indziej.
Cysty włośnika spiralnego
