Autonomia gospodarki wobec polityki - postulat głoszący, że decyzje (wybory) ekonomiczne powinny być podejmowane jedynie na podstawie kalkulacji ekonomicznej i wolne od presji politycznej. W tak ogólnym sformułowaniu postulat ten znajduje swoje uzasadnienie w koncepcji rachunku efektywności gospodarczej i wykazywaniu przez teorie ekonomii , że jedynie rynek dysponuje automechanizmami realizującymi tę efektywność, a wszelka presja na treść wyboru ekonomicznego może jedynie wypaczać poprawność kalkulacji ekonomicznej (normatywna wersja tzw. mechanizmu niewidzialnej ręki).

Postulat autonomii gospodarki wobec polityki jest wysoce wyidealizowany. Jeśli bowiem w teorii ekonomii (co niejednokrotnie jest poruszane w różnych nurtach i szkołach myśli ekonomicznej) zakwestionuje się tezę rynku doskonałego, to natychmiast pojawi się problem korekty niedoskonałości działania rynku, a jedyną uprawnioną sferą ingerencji i korekty jest sfera polityki. Zakładając konieczność choćby minimalnej regulacji gospodarki rynkowej (dość powszechne obecnie podejście), tym samym zakłada się stały i nieunikniony związek gospodarki i polityki, a to oznacza niemożliwość realizacji omawianego postulatu w postaci czystej czy doskonałej.

Należy jednak podkreślić, że jest wysoce szkodliwe, gdy presja polityczna przybiera formy niekontrolowane, pozasystemowe, nieprzewidziane standardowymi mechanizmami regulacji, a zwłaszcza kiedy przestaje być elementem polityki regulacyjnej państwa i przekształca się w presję sił partyjno-lobbystycznych. W takim wypadku postulat autonomii zachowuje swoje istotne znaczenie i powinien być zagwarantowany środkami politycznymi, stanowiącymi czytelny element systemu regulacji.

Bibliografia

Leksykon polityli gospodarczej pod red. Urszuli Kaliny-Prasznic, Wolters Kluwer Polska 2005