Rycina przedstawiająca Beliala i jego sługi, z Buche Belial autorstwa Jacobusa de Teramo ( 1473 )

Belial czasami zwany Beliar, Mroczny Starzec lub Albatros (z hebrajskiego בְּלִיַּ֫עַל belijja'al, które jest połączeniem 'blj' czyli negacji i 'ja'al' oznaczającym słowo użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chóru cnót) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan , Lucyfer i Lewiatan ), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.

Dosłowne tłumaczenie brzmi "ten, który nie ma pana", "niegodziwiec świata", "ten, który podnosi bunt" bądź "nic niewart". Wymieniany w Starym i Nowym Testamencie jako jeden z przywódców wojsk piekielnych w bitwie pod Har-Magedon (trąby Beliala).

Belial w demonologii

Głównie był czczony w Sydonie oraz Sodomie , jednakże nigdzie nie wzniesiono mu ołtarza. Jest najbardziej rozpustnym i bezprawym duchem. Zachowuje się z gracją i godnością. Pierre de Lancre uważa, że jego imię oznacza bunt i nieposłuszeństwo. Wierus pisał w Pseudomonarchia Daemonum , że doprowadził on wielu aniołów do buntu, dlatego też był jednym z pierwszych wyrzuconych z nieba. Przemawia łagodnym głosem. Podwładne mu duchy pochodzą ze sfer Cnót i Aniołów. Pomaga wszystkim, którzy uznają jego zwierzchnictwo.

Rzekomo król Salomon zamknął go wraz z jego legionami oraz armią pięciuset dwudziestu dwóch tysięcy dwustu osiemdziesięciu demonów w butelce. Inna legenda głosi, że ową butelką wrzucił do studni pod Babilonem i zakrył ją głazem, a ciekawscy Babilończycy stłukli butelkę i tym uwolnili wszystkie demony oraz króla piekieł. Belial bojąc się kolejnego uwięzienia, schował się w pustej figurze i zajął się przepowiadaniem przyszłości, odtąd w Babilonie zaczęto oddawać mu cześć.

W Goecji

Sześćdziesiąty ósmy duch Goecji . By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć , która powinna być zrobiona ze złota. Jest potężnym królem piekła , zaraz po Lucyferze . Uważa on, że należał do klasy aniołów, które przewyższają m.in. Michała Archanioła . Rozporządza 80 albo 50 legionami duchów.

Posiada dar pięknej mowy i lubi opowiadać o tym jak jako jeden z pierwszych aniołów upadł z nieba. Rozdaje godności i ważne stanowiska. Godzi ze sobą przyjaciół i wrogów, dostarcza dobrych duchów opiekuńczych. Tylko dzięki boskiej mocy można zmusić go do mówienia prawdy. Jeżeli egzorcysta chce na niego liczyć, to musi pamiętać o składaniu mu ofiar i podarunków.

Jest przedstawiany jako para pięknych aniołów siedzących na ognistym rydwanie.

W kulturze masowej

W grach Gothic , BloodRayne oraz Spellforce: Cień Feniksa , Beliar to bóg zła, zniszczenia i ciemności. Imię Belial zostało użyte również w grze Painkiller: Overdose , w której nazywa się tak główny bohater, mistrz portali (jest półaniołem – półdemonem). Z kolei w Devil May Cry 4 Belial (w samej grze nosi imię Berial) jest jednym z głównych bossów przedstawionym jako wielki płonący centaur z rogami na głowie. Dzierży wielki miecz i kontroluje żywioł ognia. Przedstawia się głównemu bohaterowi jako "Zdobywca Ognistego Piekła". Ciekawa kreacja tej postaci występuje również w mandze Angel Sanctuary Kaori Yuki . Belial jest także arcydiabłem i rzeczywistym władcą czwartej warstwy piekła w grze fabularnej Dungeons & Dragons .

Postać Beliala wykorzystano również w filmie Egzorcyzmy Emily Rose (fabularnej wersji historii Anneliese Michel ). Belial (Beliar) został przedstawiony także w powieśći Błędy Jakuba Małeckiego : jako starzec, okazujący się potem szatanem.

Bibliografia

• MacGregor Mathers , Aleister Crowley : Goecja wg Aleistera Crowleya. Wrocław : FOX, 2000 , s. 119. . 
• Collin de Plancy : Słownik wiedzy tajemnej. Warszawa - Kraków : Oficyna Wydawnicza POLCZEK Polskiego Czerwonego Krzyża, 1993 , s. 25. .