Cezary z Arles (ur. 470 / 471 w rejonie Chalon-sur-Saône , zm. 27 sierpnia 542 w Arles )^[1] - mnich , biskup Arles w latach 503 - 542 , prymas Galii Zaalpejskiej , święty Kościoła katolickiego .

Żywot świętego

Cezary urodził się w znamienitej rodzinie rzymskiej. W wieku osiemnastu lat zdecydował się poświęcić „służbie Bożej”.
Dwa lata spędził we wspólnocie kleryckiej w Chalon-sur-Saône u boku tamtejszego biskupa Sylwestra. W latach 489-498, jako duchowny przebywał w klasztorze na wyspie Leryn, gdzie prowadził intensywne życie monastyczne, gorliwie przestrzegając reguł klasztornych. Ze względu na stan zdrowia podkopany surową ascezą musiał zrezygnować z surowości życia klasztornego i udał się do Arles, gdzie biskupem był jego daleki krewny Eoniusz. Przyjął tam święcenia diakonatu i prezbiteratu, a w 503 po śmierci Eoniusza został wyświęcony na biskupa Arles.

Otrzymał od papieża Symmacha uprawnienia wikariusza apostolskiego w Galii. Troszcząc się o życie religijne zwoływał synody regionalne, między innymi przewodniczył obradom ważnego dla historii dogmatu o łasce II synodu w Orange (Concilium Arausicanum) odbytym w 529 r. Synod ten sprostował błędy semipelagian odwołując się do nauczania św. Augustyna z Hippony ^[2].

Walcząc z herezją arian szerzoną przez Wizygotów i Ostrogotów napisał kilka traktatów teologicznych: O tajemnicy Trójcy Świętej, Skrót nauki przeciw heretykom, Dziełko o łasce^[3].

Pisma

Był autorem m.in. wczesnych reguł monastycznych dla kobiet ("Reguła dla dziewic") oraz komentarzy do Księgi Rodzaju i do Apokalipsy św. Jana.

• Kazania. przeł. Stefan Ryznar. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1989. 
• Pisma monastyczne. przeł. Ewa Czerny, Małgorzata Borkowska, Jarosław Piłat. Kraków-Tyniec: 1994. . 
• Homilie do Księgi Rodzaju (Sermones 81-83,Sermones de Scriptura cz. I, CCL 103, wyd. G. Morin /Maredsous 1953/ w: Homilie do Księgi Rodzaju. Objaśnienie Apokalipsy św. Jana. przeł. Antoni Żurek. Kraków: Wydawnictwo M, 2002, ss. 25-84. . 
• Objaśnienie Apokalipsy św. Jana (S. Caesarii episcopi Arelatensis opera omnia, vol. 2, /Maredsous 1942/, s. 210-277), w: dz. cyt. s. 85-162.
• Pisma dogmatyczne i egzegetyczne. przeł. Anna Strzelecka. Poznań: Wydział Teologiczny UAM, 2004. . 

Kult

Cezarego pochowano go w krypcie bazyliki pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, którą sam wybudował. Grób został zniszczony w 732 i odbudowany w 882. W czasie rewolucji francuskiej został zdewastowany a relikwie uległy rozproszeniu. Po świętym pozostały: dwa paliusze, para sandałów i miedziana sprzączka od pasa^[4].

Wspomnienie liturgiczne świętego Cezarego w Kościele katolickim obchodzone jest 27 sierpnia.

Zobacz też

• Germain Morin (wydawca wydań krytycznych dzieł Cezarego z Arles)
• kult świętych
• modlitwa za pośrednictwem świętego
• synod w Arles

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

• Arles w czasach Cezarego na opoka.org.pl