Julius Axelrod

Julius Axelrod (ur. 30 maja 1912 w Nowym Jorku , zm. 29 grudnia 2004 w Rockville , Maryland ) – farmakolog i biochemik amerykański , laureat Nagrody Nobla z medycyny w 1970 roku^[1].

Syn żydowskich imigrantów z Polski . Nie dostał się na planowane studia medyczne i przez kilka lat pracował jako laborant w Nowym Jorku, gdzie wypadek w laboratorium poważnie uszkodził mu lewe oko. W 1941 roku ukończył studia wieczorowe na Uniwersytecie Nowojorskim.

W latach 1958 - 1984 kierował sekcją farmakologii w Narodowym Instytucie Zdrowia Psychicznego w Bethesda ( Maryland ). Był członkiem m.in. Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie oraz londyńskiego Royal Society .

W 1970 roku otrzymał wspólnie z Ulfem von Eulerem i Bernardem Katzem Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycia dotyczące mediatorów synaptycznych, mechanizmów ich uwalniania, gromadzenia i unieczynniania^[1]. Badania te umożliwiły zrozumienie wielu problemów dotyczących przekazywania informacji w układzie nerwowym , a w konsekwencji opracowanie nowych metod leczenia w neurologii i psychiatrii. Axelrod zidentyfikował enzym, rozkładający chemiczne przekaźniki sygnałów nerwowych (neurotransmitery) w obrębie układu nerwowego (w sytuacjach, gdy nie są one już dłużej potrzebne). Odkrył także możliwość neutralizacji noradrenaliny przez enzym, metylotransferazę katecholową.

Przypisy

Bibliografia