Krzywa popytu - jedna z podstawowych krzywych, używanych w
mikroekonomii
, pokazująca ilość
dobra
, które
konsumenci
będą chcieli i mogli nabyć przy różnych
cenach
rynkowych i przy zachowaniu zasady
ceteris paribus
.
Krzywą popytu wykreślamy w następujący sposób:
 |
Wykres krzywej popytu |
Wzrost popytu przedstawiany jest jako przesunięcie jego krzywej w prawo.
Chociaż to popyt na dany produkt zależy od jego ceny, tradycyjnie cenę produktu zaznaczamy na osi pionowej, natomiast ilość produktu na osi poziomej - jest to krzywa popytu wg A. Marshalla. Istnieje też sposób przedstawiania krzywej wg L. Walrasa, w którym osie są zamienione, oś pozioma reprezentuje cenę, natomiast pionowa - nabytą ilość. Nie trudno zatem zauważyć, że sposób L. Walrasa jest funkcją odwrotną do sposobu marshallowskiego (bardziej popularnego).
W punkcie A cena produktu wynosi PA a zapotrzebowanie na produkt QA. Jeśli cena jest niższa (tak jak w punkcie B), zazwyczaj konsumenci chcą nabyć więcej jednostek produktu.
Dla uproszczenia rysunku krzywa popytu jest tutaj prostą, chociaż w rzeczywistości może mieć dowolny przebieg (ale spełniający warunek, że popyt jest funkcją ceny).
Na ogół krzywa ta jest
malejąca
choć zdarzają się kuriozalne wyjątki, gdy wzrost ceny paradoksalnie powoduje wzrost popytu. Przykładowymi przyczynami odwrotnej krzywej popytu są:
Krzywą popytu zestawia się zazwyczaj z
krzywą podaży
i razem stanowią podstawowy instrument opisujący dynamikę produktu przy zmianie jego ceny. Punkt przecięcia z krzywą podaży wyznacza
punkt równowagi cenowej
danego produktu.
Krzywa popytu przesuwa się w przypadku zmian środowiska, które zwiększają lub zmniejszają popyt na dany artykuł, np.:
Należy odróżnić przesuwanie się krzywej popytu od wędrówki wzdłuż tej krzywej, która spowodowana jest na ogół drobnymi fluktuacjami cen, lub przesunięciem się krzywej podaży.
 |
Krzywa popytu-przesunięcie krzywej |
 |
Krzywa popytu-przesunięcie po krzywej |
Zobacz też
