Mięsień dwubrzuścowy (
łac.
musculus digastricus) - jeden z
mięśni szyi
, parzysty i składający się z dwóch brzuśców, należący do grupy mięśni nadgnykowych. Jest antagonistą (choć o dużo słabszym działaniu)
mięśni żucia
- opuszcza
żuchwę
. Jeśli żuchwa jest ustalona w położeniu uniesionym, mięsień ten unosi
kość gnykową
. Działając samodzielnie brzuśce: przedni i tylny, przesuwają dodatkowo kość gnykową odpowiednio do przodu lub do tyłu.
Mięsień składa się z brzuśców: przedniego i tylnego (łac. venter anterior, venter posterior). Brzusiec tylny zaczyna się we wcięciu sutkowym
kości skroniowej
, przedni zaś w dole dwubrzuścowym żuchwy. Oba brzuśce łączy ścięgno pośrednie, przytwierdzone do kości gnykowej.
Unaczyniony przez gałęzie
tętnicy szyjnej zewnętrznej
. Brzusiec tylny (podobnie jak
mięsień rylcowo-gnykowy
) przez tętnice: potyliczną i uszną tylną, natomiast brzusiec przedni przez gałąź tętnicy twarzowej. Unerwienie obu brzuśców jest różne, ze względu na ich odmienne pochodzenie. Brzusiec przedni pochodzi z pierwszego łuku gardłowego, unerwiony jest zatem przez gałąź
nerwu trójdzielnego
: nerw żuchwowo-gnykowy, od nerwu żuchwowego. Z kolei brzusiec tylny pochodzi z łuku drugiego, w związku z czym gałęzie unerwiające go pochodzą od
nerwu twarzowego
.
Bibliografia
- Bochenek, Adam, Reicher, Michał: Anatomia człowieka (tom I).
