Otocjon
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	psowate
Rodzaj	Otocyon Müller , 1836
Gatunek	otocjon
Nazwa systematyczna
Otocyon megalotis[1]
(Desmarest, 1822)
Podgatunki [2]
O. m. canascens Cabrera, 1910 O. m. megalotis (Desmarest, 1822)
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Otocjon (Otocyon megalotis) - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych , jedyny przedstawiciel rodzaju Otocyon.

Opis

Ma charakterystyczną sylwetkę: tułów zbliżony do tułowia lisa, ale głowę zaokrągloną, z krótkim i szerokim pyskiem i olbrzymimi (do 12 cm długości) uszami - megalotis znaczy dosłownie "wielkouchy". Uszy umożliwiają otocjonom zarejestrowanie dźwięków tak delikatnych, jak ruch owadów znajdujących się pod ziemią. Przyłożywszy ucho do gruntu, potrafią dokładnie zlokalizować ofiarę, by następnie za pomocą długich (2 cm) pazurów wydobyć ją spod ziemi. Otocjony zamieszkują Afrykę; występują tam w dwóch izolowanych populacjach : od płd. Zambii po Angolę i RPA i od Somalii i płd. Sudanu po Tanzanię . Żyją w małych grupach rodzinnych. Na uwagę zasługuje również uzębienie otocjonów - mają od 46 do 50 drobnych zębów (najwięcej spośród wszystkich ssaków), którymi potrafią przeżuwać pokarm z niewiarygodną prędkością 5 ugryzień na sekundę. Pożywienie otocjonów stanowią przede wszystkim termity i duże owady typu szarańczaków , ale także owoce, jaja oraz pisklęta ptaków . Zimą otocjony najbardziej aktywne są za dnia, natomiast latem - w nocy.

Długość bez ogona: 46-66 cm

Długość ogona: 24-35 cm

Wysokość w kłębie: 30-40 cm

Masa ciała: 3-5,5 kg

Przypisy