Sancho VII zwany Mocnym lub Silnym ( hiszp. Sancho el Fuerte, bask. Santxo Azkarra, zm. 7 kwietnia 1234 ) - król Nawarry między 1194 i 1234.

Syn Sancho VI i Sanchy Kastylijskiej. Był ostatnim męskim potomkiem pierwszej dynastii królów Nawarry.

W 1200 roku poprowadził ekspedycję do Afryki . Korzystając z jego nieobecności, królowie Kastylii i Aragonii najechali Nawarrę, odbierając jej prowincje Alavy, Guipuzcoa i Vizcaya. Wyróżnił się jako przywódca podczas bitwy pod Las Navas de Tolosa w 1212 .

Sancho złożył faktyczną władzę (el Encarrado) w 1234, wkrótce potem zmarł. Jego siostra Blanka objęła wówczas obowiązki regentki królestwa. Po osiągnięciu wieku 21 lat nowym władcą jako Tybald I został syn Blanki i Tybalda III , hrabiego Szampanii - jednocześnie dziedzic hrabstwa Szampanii .

Małżeństwa

Sancho był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Konstancja, córka hrabiego Rajmunda VI z Tuluzy , z którą ożenił się około 1195 roku. Ich rozwód miał miejsce w roku 1200 . Jego drugą żoną była, według niektórych źródeł, Klemencja, córka cesarza Fryderyka Barbarossy . Inne źródła jednak wskazują na córkę Abu Yaquba al-Mustansira Yusufa II, emira Maroka , jako jego drugą żonę. Współcześni historycy podejrzewają, że nieudane małżeństwa związane były z homoseksualizmem Sancha, jednak kroniki Karola z Viany wspominają o kilku nieślubnych dzieciach Sancho (Ferdynandzie, Wilhelmie i Roderiku), które miał z nieznanymi kobietami.

Poprzednik Sancho VI

król Nawarry 1194 - 1234

Następca Tybald I