Skała Tarpejska(
łac.
saxum Tarpeium, mons Tarpeius) – urwiste zbocze w południowej części
Kapitolu
rzymskiego. W starożytności miejsce skąd strącano w przepaść przestępców skazanych za złożenie fałszywego świadectwa (zgodnie z prawem XII Tablic Rzymskich).
Według legendy nazwa pochodzi od
Tarpei
, córki wodza rzymskiego Tarpejusa, który kierował obroną Kapitolu w czasie wojny z
Sabinami
. Dziewczyna zakochała się w wodzu Sabinów –
Tatiusie
, któremu obiecała wydać obrońców Kapitolu w zamian za obietnicę małżeństwa i to co Sabinowie "mieli na lewych rękach". Chodziło o złote naramienniki, jednak Sabinowie zrzucili na Tarpeję trzymane w rękach tarcze i zabili ją.
Na pamiątkę zdrady Tarpei ze Skały Tarpejskiej Rzymianie zrzucali winnych krzywoprzysięstwa, cudzołóstwa i zdrady stanu.
Inne hasła zawierające informacje o "Skała Tarpejska":
