Walter Ulbricht
Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1893 Lipsk
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1973 Berlin
Przewodniczący Rady Państwa NRD
Okres urzędowania	od 12 września 1960 do 1 sierpnia 1973
Przynależność polityczna	SED
Poprzednik	brak
Następca	Friedrich Ebert (p.o.)
Odznaczenia
Złota Gwiazda Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (ZSRR) Order Lenina (ZSRR) Order Rewolucji Październikowej (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej (ZSRR) Order Karola Marksa (NRD)

Walter Ulbricht, 1946

Walter Ulbricht (pierwszy z prawej), 1971

Walter Ulbricht (ur. 30 czerwca 1893 roku w Lipsku - zm. 1 sierpnia 1973 roku w Berlinie ) – komunistyczny polityk , przewodniczący rady państwa Niemieckiej Republiki Demokratycznej , I sekretarz Socjalistycznej Partii Jedności ( SED ) w latach 1950-1971.

Biografia

Ulbricht urodził się w Lipsku w Niemczech w rodzinie rzemieślniczej, jako syn krawca. Sam przez jakiś czas odbywał praktykę czeladniczą u stolarza. Dość wcześnie związał się z kółkami marksistowskimi i w wieku dziewiętnastu lat wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). Związał się też z radykalnym Związkiem Spartakusa . Był także jednym z założycieli Komunistycznej Partii Niemiec (KPD) w 1918 r.

W czasie I wojny światowej Ulbricht służył na froncie wschodnim, dwukrotnie dezerterując. Po wojnie znów włączył się w działalność partii komunistycznej i w 1923 roku został członkiem jej Komitetu Centralnego. Z ramienia tej partii uzyskał mandat deputowanego do Reichstagu . Był członkiem parlamentu do roku 1933, czyli do końca istnienia Republiki Weimarskiej .

Po przejęciu władzy w Niemczech przez nazistów w 1933 roku na komunistów spadły liczne represje. W tej sytuacji Ulbricht musiał opuścić kraj. Na emigracji kontynuował działalność polityczną, prowadząc z ramienia Międzynarodówki Komunistycznej działania wymierzone przeciwko ruchowi trockistowskiemu . Początkowo przebywał w Paryżu , później w Hiszpanii , gdzie wziął udział w wojnie domowej lat 1936-1939 . Potem osiadł w Moskwie .

W czasie II wojnie światowej służył w stopniu pułkownika w szeregach Armii Czerwonej . W 1945 roku z polecenia Józefa Stalina powrócił do Niemiec z zadaniem odbudowania w radzieckiej strefie okupacyjnej struktur Komunistycznej Partii Niemiec. Doprowadził wkrótce do jej połączenia z SPD i utworzenia nowej Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności (SED).

Komuniści w Ulbrichtem na czele szybko przejęli kontrolę nad SED. Po utworzeniu na terenie radzieckiej strefy okupacyjnej Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD), Ulbricht objął stanowisko wicepremiera (11 października 1949 roku). W 1950 roku został sekretarzem generalnym SED, czyli praktycznie przejął władzę w państwie.

Po przejęciu władzy Ulbricht przystąpił do wprowadzania w życie stalinowskich wzorów ustrojowych. Rozpoczęto kolektywizację rolnictwa i rozbudowę przemysłu. Na arenie międzynarodowej głoszono hasła zjednoczenia Niemiec pod rządami komunistów. W 1951 roku Ulbricht wezwał mieszkańców Zachodnich Niemiec do występowania przeciwko Stanom Zjednoczonym i podjęcia strajku generalnego. Kiedy w 1960 roku zmarł prezydent NRD, Wilhelm Pieck , Ulbricht zniósł urząd prezydenta i powołał w jego miejsce Radę Państwa na czele której sam stał. Został w ten sposób formalnie głową państwa. Ulbricht bezwzględnie rozprawiał się z opozycją, a pod jego rządami Niemcy Wschodnie stały się jednym z najbardziej represyjnych państw bloku radzieckiego. W 1961 roku nakazał wzniesienie muru, który przedzielił Berlin. Miał on uniemożliwić mieszkańcom NRD ucieczki na Zachód. Mur berliński stał się dla Zachodu symbolem komunistycznego totalitaryzmu. W 1971 roku zrezygnował z funkcji I sekretarza SED, jednak do końca życia pozostawał na reprezentacyjnym stanowisku przewodniczącego Rady Państwa NRD. Zmarł w Berlinie w 1973 roku.