Wilhelm z Tyru (ur. ok.
1130
, zm.
1183
-
1186
) –
arcybiskup
Tyru
od
1175
roku,
kronikarz
średniowieczny, autor dzieła, w którym opisywał dzieje
I krucjaty
oraz
Królestwa Jerozolimy
do roku
1184
.
Urodzony w
Palestynie
. Wszechstronnie wykształcony, znał łacinę, grekę, francuski, arabski, hebrajski. Kształcił się początkowo na Bliskim Wschodzie, później także we
Francji
. Po powrocie, około
1160
roku został archidiakonem Tyru.
W
1168
roku został wysłany przez
Amalryka I
, króla jerozolimskiego, do
Konstantynopola
, aby prowadzić negocjacje z
cesarzem
Manuelem I Komnenem
. W
1170
roku został wychowawcą królewskiego syna -
Baldwina IV Trędowatego
. Jako pierwszy też dostrzegł objawy straszliwej choroby, która dotknęła chłopca.
W latach 1170-
1174
był kanclerzem Królestwa Jerozolimskiego. W
1175
roku został arcybiskupem
Tyru
. W
1179
roku udał się do
Rzymu
na sobór laterański. W drodze powrotnej zatrzymał się w Konstantynopolu, gdzie spędził siedem miesięcy, będąc świadkiem m.in. ślubu Marii Komneny, córki cesarza, i Rajnera z Montferratu.
W kwietniu
1181
roku został obłożony ekskomuniką przez
Herakliusza, patriarchę jerozolimskiego
. Początkowo próbował zdobyć uchylenie tej decyzji; gdy to nie przyniosło skutek, w
1182
lub
1183
roku udał się do Rzymu, aby przedstawić swoją sytuację papieżowi. Zmarł w Rzymie, prawdopodobnie otruty na polecenie patriarchy Herakliusza.
Wilhelm uchodzi za jednego z najwybitniejszych historyków średniowiecza. Jak pisze Steven Runciman, Lektura jego dzieła pozostawia wrażenie, że był to człowiek mądry, prawy i sympatyczny.
Dzieła Wilhelma
- Dzieje spraw zamorskich - Historiam rerum in partibus trasnmarinarum gestarum - opisujące okres od
1095
do
1184
roku, w tym głównie dzieje pierwszej wyprawy krzyżowej i Królestwa Jerozolimskiego,
- Historia książąt wschodu - zaginione dzieło traktujące o władcach arabskich
Bibliografia
-
Jasienica P.
, Trzej kronikarze, Czytelnik Warszawa 1993, .
-
Runciman S.
, Dzieje wypraw krzyżowych, Warszawa 1998, t. 2, s. 348, 358-359, 372, 384, 386.