Lenin uznawał, że wszelkie działania są usprawiedliwione, a nawet konieczne, jeżeli służą władzy radzieckiej. Taka postawa oznacza odrzucenie wszelkich wartości moralnych w polityce. Liczy się tylko skuteczność.
Stalin był autorem tezy o możliwości zwycięstwa rewolucji socjalistycznej w jednym kraju. Lenin uważał natomiast, że rewolucja w Rosji jest wstępem do eksplozji ogólnoeuropejskiej. Liczył przede wszystkim na rewolucję w Niemczech, które były przecież ojczyzną ruchu socjalistycznego.
Również Lew Trocki, czołowy działacz bolszewicki i twórca Armii Czerwonej, mówił o permanentnej rewolucji. Ta wizja ekspansji nie spełniła się - komunistyczny totalitaryzm ograniczał się aż do drugiej wojny światowej do obszaru ZSRR i Mongolii. Teoretyczna modyfikacja dokonana przez Stalina była więc dostosowaniem doktryny do rzeczywistości.