Locke żył w XVII wieku, ale jego myśl należała już do XVIII w., w dużej mierze to dzięki niemu przeciwstawiano później wiek XVII i XVIII w ten sposób, że XVII zajmował się przyrodą, a XVIII - człowiekiem.
W empirystycznej filozofii Locke'a najważniejsze było:
uczynienie poznania naczelnym zagadnieniem filozofii;
stosowanie w rozwiązywaniu tego zagadnienia metody psychologicznej i genetycznej;
oddzielenie dwóch źródeł doświadczenia: postrzeżenia i refleksji;
próba rozgraniczenia między materiałem doświadczenia a jego opracowaniem przez umysł;
rozpowszechnienie dystynkcji między jakościami pierwotnymi a wtórnymi;
krytyka pojęcia substancji;
wprowadzenie do filozofii praktycznej, w szczególności do etyki, pedagogiki, teorii państwa - zasad wolności i indywidualnego rozwoju.
