Doświadczenia nabywamy, według Locke'a, na dwóch drogach:
doświadczając rzeczy zewnętrznych,
doświadczając samego siebie.
Świata zewnętrznego doświadczamy przez „postrzeżenia", operacji własnego umysłu przez „refleksję".
Postrzeganie to doświadczenie uzyskiwane przez narządy zmysłowe, refleksja to bezpośrednie doświadczanie konkretnych faktów wewnętrznych. Gdyby nie brak właściwego narządu, można by mówić o „zmyśle wewnętrznym" jako równoległym do zmysłów zewnętrznych. Postrzeżenie wyprzedza refleksję, gdyż umysł wtedy dopiero zaczyna działać, gdy przez postrzeżenie otrzymał materiał do swych działań, refleksja ma natomiast tę wyższość, że wiedza na niej oparta jest pewniejsza.
