Banknoty z różnych państw
Przednia strona banknotu polskiego 200 zł - banknot przed denominacją w 1995 r.
Banknot (
niem.
Banknote,
ang.
bank-note – kwit bankowy) to
pieniądz
papierowy emitowany przez centralny
bank
emisyjny. Jest to pieniądz symbolizujący określoną wartość niepokrytą w jego wartości materialnej. W przypadku pieniądza metalowego odpowiednikiem banknotu jest
bilon
. Od niedawna oprócz banknotów z papieru stosuje się również bardzo podobne do nich pieniądze wykonane z tworzyw sztucznych bez udziału celulozy.
Zgodnie z terminologią
bankową
i
numizmatyczną
banknot posiada dwie strony: przednią stronę banknotu (zwaną potocznie
awersem
), oraz odwrotną stronę banknotu (zwaną potocznie
rewersem
). Przednia strona banknotu bezwzględnie zawiera informację pisemną o emitencie i nominale banknotu oraz już jako elementy dekoracyjne wizerunek postaci, budynku, rośliny, zwierzęcia lub innego motywu jednoznacznie kojarzącego się z krajem
emitenta
i jest drukowana takimi technikami druku jak
typooffset
,
staloryt
,
typografia
(strona odwrotna może jej dorównywać lub pozostać niezadrukowana, np. niemieckie banknoty inflacyjne z lat 20. XX w.), oraz zawiera szereg
zabezpieczeń
. Również wszystkie dodatkowe cechy banknotu zawierane są przede wszystkim na stronie przedniej, np. znaki dla osób niewidomych.
Przed wprowadzeniem banknotów w obrocie funkcjonował pieniądz kruszcowy, czyli
monety
ze szlachetnych metali. Banknoty pojawiły się jako kwity depozytowe emitowane przez instytucje, u których depozytariusze składali monety. Po okazaniu banknotu jego emitent miał obowiązek wypłacić ekwiwalent w kruszcu.
Pierwsze banknoty pojawiły się w Chinach w
IX
w. n.e., w
XIII
w. stosowali je także Mongołowie. Najstarszy opis funkcjonowania w Chinach handlu opartego wyłącznie na obrocie banknotami znajduje się w dziele "Osobliwości miast i dziwy podróży 1325-1354",
Abu Abdullah Muhammad Ibn Battuta
[1]. Pierwsze wzmianki o pieniądzach z papieru dotarły do Europy za pośrednictwem
Marco Polo
. W Europie pierwsze banknoty pojawiły się w XVII wieku. [2]. Okazało się, że banknoty są znacznie wygodniejsze w użyciu od złotych czy srebrnych monet, można ich więc było emitować więcej niż wynikało to z pokrycia w kruszcu. Tak powstały
banki emisyjne
, które mogły wprowadzać banknoty do obiegu. Z czasem uregulowania prawne w poszczególnych krajach doprowadziły do ograniczenia w prawie emitowania banknotów. Obecnie zwykle tylko
bank centralny
danego
państwa
ma prawo emisji banknotów – w
Polsce
jest to
Narodowy Bank Polski
.
Pierwsze polskie banknoty, zwane wtedy biletami skarbowymi, puszczono w obieg
16 sierpnia
1794
r. w Warszawie w czasie
insurekcji kościuszkowskiej
, w trakcie trwania oblężenia miasta przez
wojska rosyjskie
za sprawą
Rady Najwyższej Narodowej
.
Zabezpieczenia banknotów
Banknoty posiadają zabezpieczenia chroniące przed fałszerstwami i tym samym należą do grupy
druków zabezpieczonych
. Oto niektóre z nich:
- specjalna, tajna receptura
papieru
, nadająca specyficzne cechy wytrzymałościowe i optyczne
- zastępowanie papieru podłożem polimerowym trudnym do zadruku (np. polimerowy banknot rumuński)
- Stosowanie
mikrodruku
(np. banknot 20 USD: nad ramieniem wizerunku
Andrew Jacksona
umieszczony jest mikrotekst "The United States of America 20 USA 20 USA")
-
recto-verso
, jest to obraz widoczny w prześwicie, utworzony z dokładnie dopasowanych elementów, znajdujących się po obu stronach banknotu.
Inne zabezpieczenia opisano poniżej na podstawie banknotu polskiego po denominacji w 1995 r. o nominale 200 zł (część z tych zabezpieczeń występuje w niższych nominałach)
- opis od strony awersu:
-
folia hot-stamping
metaliczna ze wzorem
holograficznym
: NBP 200
-
Druk wypukły
-wypukłości wynikające z druku
stalorytniczego
, m.in. trójkąt w lewym dolnym rogu
- skomplikowana grafika, a mimo to wyraźna, z mocnym nasyceniem barw i połyskiem farby
-
znak wodny
przy lewym marginesie, szczególnie widoczny pod światło (powtórzenie rysunku głównego: wizerunek Zygmunta Starego)
-
nitka zabezpieczająca
w postaci metalowego paska wpuszczonego do wewnątrz papieru z prześwitami tworzącymi napis: 200 zł
- nadruk farbą zmienną optycznie: wieniec laurowy przy prawym marginesie obserwowany na wprost i pod ostrym kątem zmienia barwę
- przetłoczenie przy dolnym prawym rogu oglądane pod różnym kątem ukazuje w owalu koronę lub liczbę 200 (podwójny
efekt kątowy
)
- rysunek widoczny w świetle
UV
, m.in. w lewym górnym rogu: 200 zł
- banknoty drukowane są z użyciem kilku technik druku:
offset
- w tej technice drukowane są tła i elementy płaskie,
staloryt
- wypukłe rysunki z wysokim odwzorowaniem detali, niemożliwym do osiągnięcia innymi technikami druku,
typografia
- numerowanie banknotów
- opis od strony rewersu:
- zabezpieczenie farbą widoczną w podczerwieni (
IR
): pod wpływem promieniowania podczerwonego widoczna jest tylko połowa rysunku orła
Przegląd polskich banknotów
Aktualne banknoty (skrót)
Od 1 stycznia
1995
r. banknoty z serii „Władcy polscy” stanowią oficjalny środek płatniczy w Polsce. Emituje je
Narodowy Bank Polski
. Wszystkie nominały drukuje
Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych
w oparciu o umowę zawartą pomiędzy NBP a PWPW w
1998
r.
Banknot o nominale 200 zł (jako jedyny posiada zabezpieczenie, jakim jest
hologram
)
Awers – król
Zygmunt I Stary
Rewers – orzeł z kaplicy zygmuntowskiej na
Wawelu
Wymiary – 144mm x 72mm
Banknot o nominale 100 zł (jako jedyny posiada zabezpieczenie, jakim jest złota folia metaliczna)
Awers – król
Władysław II Jagiełło
Rewers – orzeł w koronie na tarczy rycerskiej a pod nim dwa
krzyżackie
miecze
Wymiary – 138mm x 69mm
Banknot o nominale 50 zł
Awers – król
Kazimierz III Wielki
Rewers – orzeł z pieczęci majestatycznej i insygnia królewskie
Wymiary – 132mm x 66mm
Banknot o nominale 20 zł
Awers – król
Bolesław I Chrobry
Rewers – denar Bolesława I Chrobrego
Wymiary – 126mm x 63mm
Banknot o nominale 10 zł
Awers – książę
Mieszko I
Rewers – denar Mieszka I
Wymiary – 120mm x 60mm
Indeks zabezpieczeń
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ (Shams ad-Din) str. 280 www.źródła historyczne MMIII
- ↑ "Juany - waluta mało znana" Aleksander Pruszak, Urszula Konarowska, w: Świat Druku, 2009/3, ss.21-22
Bibliografia
"Zabezpieczenia w banknotach..." Marek Stankiewicz w
Świat Druku
3/2010
Zobacz też