W swojej karierze zawodowej w latach 70. i 80. pracowała w instytucjach kultury. Była m.in. dyrektorem domu kultury w
Grenoble
, później także jednym z dyrektorów 'Théâtre des Amandiers w
Nanterre
(obok
Patrice'a Chéreau
).
Działała w Zjednoczonej Partii Socjalistycznej
Michela Rocarda
i następnie w
Partii SocjalistycznejFrançois Mitterranda
. W 1986 ten ostatni powołał ją w skład CNCL (Commission nationale de la communication et des libertés), organu administracji publicznej ds. radiofonii i telewizji.
W latach 1988–1991 był ministrem delegowanym ds. komunikacji (przy ministrze kultury) w gabinetach Michela Rocarda. W rządach
Édith Cresson
i
Pierre'a Bérégovoya
(1991–1993) pełniła funkcję ministra delegowanego, a następnie sekretarza stanu ds.
frankofonii
. Po odejściu z administracji rządowej była doradcą prezesa
Canal+
. W 1997 uzyskała mandat deputowanej do
Zgromadzenia Narodowego
XI kadencji.
Z niższej izby parlamentu odeszła w 2000, obejmując 7 marca tego samego roku stanowisko ministra kultury i komunikacji w rządzie
Lionela Jospina
. Urząd ten sprawowała do 7 maja 2002. W 2004 została wybrana w skład
Senatu
.