Deuter (²H, D) – stabilny izotop wodoru występujący naturalnie w ilości ok. 1 atomu na 7000 atomów protu (wodoru zwykłego, ¹H).

Jądro deuteru, noszące nazwę deuteron , składa się z jednego protonu i jednego neutronu , podczas gdy jądrem wodoru jest jeden proton. Masa atomowa deuteru jest około dwukrotnie większa od izotopu ¹H i wynosi 2,0140 Da .

Deuter został odkryty w 1931 przez Harolda Claytona Ureya , chemika z Columbia University - za odkrycie to otrzymał nagrodę Nobla z chemii w 1934 .

Ze względu na małą masę i mały przekrój czynny (0,11 σ/fm²) deuter jest dobrym moderatorem szybkich neutronów ^[1]. Związki deuteru (np. ciężka woda ) wykorzystywane są w reaktorach jądrowych .

Deuter może zastępować zwykły wodór we wszystkich związkach, co skutkuje zwykle niewielkimi, lecz stosunkowo łatwymi do zmierzenia, zmianami ich właściwości fizycznych i chemicznych. Woda zawierająca atomy deuteru nosi nazwę " ciężkiej wody ". W zależności od składu izotopowego wodoru ciężka woda może mieć wzór:

• HDO - jeden z dwóch atomów wodoru jest zastąpiony deuterem
• D₂O - obydwa wodory są zastąpione deuterami

Przypisy

Zobacz też

• tryt