Paul Natorp (ur.
1854
r. w
Düsseldorfie
, zm.
1924r
w
Marburgu
) niemiecki filozof, przedstawiciel
neokantowskiej
szkoły marburskiej
.
Życie
Urodził się 24 stycznia 1854 w
Düsseldorfie
. Studiował
filolofię klasyczną
w
Bonn
, a następnie kontynuował studia na
Uniwersytecie w Strasburgu
. Filologii klasycznej jednak nie ukończył, ponieważ odkrył w sobie "sekretne powołanie filozofa". Owo "powołanie" zostało rozbudzone przez przyjaciela Natorpa, który zafascynował go myślą (wpływowych wtedy) niemieckich
neokantystów
:
Hermanna Cohena
oraz
F.A. Langego
. Pierwszym poważnym filozofem z którym Natorp zetknął się bezpośrednio był Ernst Laas (radykalny anty-kantysta, oraz anty-platonik). Przygotowanie filologiczne Natorpa zaowocowało początkowo wzmożonymi studiami nad
Platonem
; co przyczyniło się ostatecznie do wzmocnienia autorytetu Niemca wśród zawodowych filozofów. Habilitował się pod kierunkiem
Cohena
, w
Marburgu
, w roku 1881.
Podczas swojego długiego pobytu w Marburgu ugruntował swoją pozycję
neokantysty
. Poznał wielu ilustratorów i pisarzy, znaczących naukowców, ludzi kultury, a także utrzymywał kontakt z wybitnymi intelektualistami niemieckojęzycznymi (którzy często byli jego studentami i przyjaciółmi), np.
Karlem Barthem
, czy
Ernstem Cassirerem
.
Z głęboko neokantowską filozofią zetknęli się (pośrednio lub bezpośrednio) także
Hans-Georg Gadamer
(który nazywał Natorpa "fanatykiem metody"),
Nicolai Hartmann
, teolog
Rudolf Bultmann
, czy też
Martin Heidegger
. Uważa się, że Natorp miał znaczący wpływ na ugruntowanie i rozpowszechnienie
kantyzmu
na niemieckich uniwersytetach.
Bibliografia
