Księstwo Antiochii i pozostałe państwa chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie w 1135.
Księstwo Antiochii i pozostałe państwa chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie w 1140.
Księstwo Antiochii – państwo założone przez
Krzyżowców
podczas
I wyprawy krzyżowej
na terenie obecnej
Turcji
i
Syrii
.
Początki
Po przejściu wojsk I Wyprawy krzyżowej przez
Anatolię
Baldwin z Boulogne
i
Tankred
podążyli na wschód, gdzie Baldwin utworzył
Hrabstwo Edessy
, główna armia krzyżowców skierowała się na południe i przystąpiła do oblężenia
Antiochii
.
Boemund z Tarentu
dowodził oblężeniem od października
1097
. Oblężenie przeciągało się, zimą głód zmusił krzyżowców do zjadania własnych koni, a nawet zdarzały się wśród nich przypadki kanibalizmu. Boemund zdołał jednak nakłonić antiocheńczyka imieniem
Firuz
, byłego chrześcijanina, do wpuszczenia krzyżowców do miasta. Nastąpiło to
3 czerwca
1098
i zakończyło się masakrą muzułmańskich mieszkańców.
Cztery dni później przybyła muzułmańska armia z
Mosulu
, dowodzona przez
atabega
Kurbughę
, która rozpoczęła oblężenie miasta.
Aleksy I Komnen
, cesarz bizantyjski, który wyruszył, by wspomóc krzyżowców, zawrócił, gdy dowiedział się, że miasto jest oblężone przez muzułmanów. Mimo to zagłodzeni niemal na śmierć i skrajnie zdesperowani krzyżowcy, zaproponowali Kurbudze bitwę pod murami miasta. Kurbugha, sądząc, że ma zwycięstwo w kieszeni, zachował się honorowo i pozwolił krzyżowcom spokojnie wyjść z miasta i ustawić się w szyku na polu bitwy. Wszyscy krzyżowcy walczyli pieszo, gdyż ich konie już dawno padły, co się jednak paradoksalnie okazało ich wielką siłą. Krzyżowcami dowodził Boemund, który zorganizował ich wszystkich w jedną dużą falangę pieszą, która mimo wielkich strat przemaszerowała przez pole bitwy i szybko zdobyła obóz Kurbughi. Pożar obozu wywołał panikę wśród Turków i ich odwrót, mimo że wciąż mogli wygrać bitwę. Bitwa kosztowała jednak krzyżowców ogromne straty – zostali w niej wybici niemal wszyscy Normanie, którzy stanowili czoło pieszej falangi. Istotną rolę w bitwie odegrała Święta Włócznia, którą miał być przebity bok Chrystusa a która została odnaleziona w katedrze antiocheńskiej i uznana za Znak Boży sprzyjający krzyżowcom.
Po zwycięstwie Boemund ogłosił się księciem Antiochii.
Wczesna historia
W bitwie w
1100
Boemund został pojmany, a jego siostrzeniec
Tankred
został regentem. Tankred poszerzył księstwo, zdobywając miasta
Tarsus
i
Latakia
należące do
Bizancjum
. Boemund, zwolniony w
1103
, powierzył władzę Tankredowi ponownie w
1105
, kiedy udał się do
Włoch
żeby zrekrutować więcej wojska. Zaatakował przy ich użyciu Bizancjum w
1107
, ale w
1108
został pokonany pod
Dyrrachium
i zmuszony przez cesarza Aleksego do podpisania traktatu, z którego wynikało, że do śmierci Boemunda księstwo będzie lennem cesarstwa, po niej zaś powróci pod bezpośrednią władzę cesarzy. Boemund walczył także z
bejem
Aleppo
przy pomocy Baldwina i
Joscelina
z
Edessy
. Kiedy Baldwin i Joscelin zostali pojmani, Tankred został regentem Edessy. Boemund wrócił do Włoch gdzie zmarł w
1111
r.
Aleksy I domagał się od Tankreda przyłączenia Księstwa Antiochii do Bizancjum, ale Tankred uzyskał wsparcie
Hrabstwa Trypolisu
oraz
Królestwa Jerozolimskiego
i udało się utrzymać niezależność. Tankred zmarł w
1112
władzę przejął nieletni
Boemund II
, regentem został siostrzeniec Tankreda
Roger z Salerno
, który odparł najazdy
Wielkich Seldżuków
zadając im w roku
1115
druzgocąca klęskę w
bitwie pod Danis
.
28 czerwca
1119
Roger poległ w
bitwie pod Sarmadą
(zwaną bitwą na Krwawym Polu) i regentem został
Baldwin II
. Boemund II poślubił córkę Baldwina II Alicję i rządził tylko 4 lata. Po jego śmierci księstwo odziedziczyła jego córka
Konstancja
, a Baldwin II ponownie pełnił rolę regenta do
1131
. Po jego śmierci regentem został
Fulko
. W
1136
10-letnia Konstancja poślubiła 36-letniego
Rajmunda z Poitiers
. Rajmund zaatakował bizantyjską Cylicję. W wyniku konfliktu cesarz
Jan II Komnen
w
1138
zmusił Rajmunda do ślubowania posłuszeństwa, ale interwencja
Joscelina II
spowodowała odwrót Jana II. Jan II planował podbój wszystkich państw krzyżowców do
1142
, ale jego śmierć przerwała realizację tych zamiarów.
Wpływy bizantyjskie i ormiańskie
Po upadku
Edessy
w
1144
, Antiochia została zaatakowana przez
Nur ad-Dina
. Większość księstwa została podbita a
Rajmund
poległ w
bitwie pod Inab
w
1149
. W
1153
Konstancja
poślubiła
Renalda de Châtillon
. Renald popadł jednak w konflikt z Bizancjum. W wyniku tego w
1159
Manuel I Komnen
przybył do księstwa, aby przejąć władzę.
Renald
został pojmany przez muzułmanów w
1160
i regentem został łaciński patrarcha Antiochii. Renald został wypuszczony w
1176
, jednak nigdy nie powrócił do Antiochii. W międzyczasie, Manuel poślubił córkę Konstancji Marię, ale w
1163
władzę przejął jej syn
Boemund III
. Boemund III w
1164
został pojmany przez
Nur ad-Dina
i powrócił do księstwa w
1165
. Poślubił jedną z siostrzenic Manuela, która ustanowiła prawosławny patriarchat w mieście.
Dzięki pomocy flot z włoskich miast Antiochia przetrwała najazd
Saladyna
na
Królestwo Jerozolimskie
Książęta Antiochii 1098-1268