Vanguard 2 (właściwie: Vanguard 2E) - drugi satelita
amerykańskiej
serii
sztucznych satelitów
Ziemi, Vanguard. Prowadził pierwsze na świecie obserwacje pokrywy chmur kuli ziemskiej. Satelitę udało się wynieść dopiero za piątym razem. Cztery poprzednie statki uległy zniszczeniu (zobacz też:
rakieta Vanguard
). Zbudowany został przez
Martin Co.
i Naval Research Laboratory. Vanguard 2 pozostaje na orbicie Ziemi. Jej żywotność szacuje się na 300 lat.
Oznaczenia
Vanguarda 2 udało się wynieść dopiero za piątym razem, stąd jego oznaczenie E. Cztery poprzednie statki, Vanguard 2A, Vanguard 2B, Vanguard 2C i Vanguard 2D uległy zniszczeniu podczas nieudanych startów
rakiety nośnej
Vanguard
.
Budowa i działanie
Wykonany z
aluminium
pokrytego tlenkiem krzemu. Wewnątrz pokryty złotem, co zapewniało odpowiednią temperaturę dla urządzeń satelity. Z kulistego korpusu wystawały cztery krótkie
anteny
. Korzystały z nich dwa nadajniki radiowe. Satelita był stabilizowany obrotowo (50 obr./min). Odbiornik radiokomend używany był do sterowania rejestratorem taśmowym przekazującym dane poprzez układ
telemetrii
. Zasilanie zapewniały
baterie rtęciowe
.
Opis misji
Vanguarda 2 użyto do prób wyznaczenia
gęstości
atmosfery
za pomocą oporu. Było to możliwe dzięki prostemu, symetrycznemu kształtowi statku. Eksperymentatorzy chcieli wyznaczyć gęstość atmosfery w funkcji wysokości,
szerokości geograficznej
, pór roku i aktywności
Słońca
. Badania te zaplanowano dopiero po starcie. Rozsądne wartości gęstości zostały otrzymane z sekwencyjnych obserwacji pozycji satelity. Dokonywano tego poprzez sieć kamer Bakera-Nunna oraz radiowych i radarowych technik śledzenia.
Fotokomórki
satelity zbierały informacje o pokrywie chmur leżących między równikiem a 35° - 45°
szerokości geograficznej
północnej. Fotokomórki znajdujące się w ogniskach
teleskopów
były zwrócone w przeciwnych kierunkach. Mierzono
albedo
Ziemi, czyli intensywność promieniowania słonecznego odbitego od chmur (ok. 80%), lądów (15-20%), mórz i oceanów (5%). Ruch satelity powodował, że fotokomórki skanowały Ziemię w formie kolejnych linii obrazu. Rejestrator włączał się, gdy tylko satelita wszedł w obszar oświetlony Słońcem. Dane zbierano w czasie ok. 50 minut z każdej orbity (o okresie ok. 127 min). Dane rejestrowano na taśmie magnetycznej, której odczyt wyzwalano z Ziemi poprzez radiokomendy. Odtworzenie taśmy i przesłanie danych zabierało 60 sekund. Po tym, taśmę mazano i używano do kolejnego zapisu.
Misja Vanguarda 2 nie była do końca udana. Napływające dane uznano za niesatysfakcjonujące, ponieważ statek otrzymał nieprawidłową oś obrotu. Poza tym, nadajniki satelity zamilkły już po 19 dni, prawdopodobnie wskutek wyczerpania się baterii.
Ładunek
-
Nadajnik
radiowy 108 MHz; 10 mW; sygnał śledzenia
-
Nadajnik
radiowy 108,3 MHz; 1 W; do komunikacji
- Dwa teleskopy z dwoma
fotokomórkami
do obserwacji pokrywy chmur