Wepsowie - ugrofińska grupa etniczna zamieszkująca w północno-zachodniej części
Federacji Rosyjskiej
, używająca
języka wepskiego
(zaliczanego do
języków bałtofińskich
) oraz
języka rosyjskiego
.
Wepsowie zamieszkują w
obwodzie leningradzkim
, w okolicy
Sankt Petersburga
(środkowi Wepsowie) oraz na wschód od tego miasta (Wepsowie południowi), a także w rosyjskiej
Karelii
, w okolicach
Petrozawodzka
, nad
jeziorem
Ładoga
(Wepsowie północni, stanowiący 2/3 całości narodu). Większość wierzących Wepsów należy do
Kościoła prawosławnego
.
Wepsowie nigdy nie posiadali własnej państwowości, a ziemie zamieszkiwane przez nich zostały w
XIII
w. podbite przez księstwa ruskie. Prowadzona początkowo celowa polityka rusyfikacji, zaś w
XX wieku
procesy migracyjne i asymilacyjne spowodowały, iż liczba Wepsów systematycznie się zmniejsza. Asymilacja nie następuje obecnie jak w latach poprzednich tylko poprzez zmniejszania się liczby Wepsów z powodu zmiany
świadomości narodowej
na rosyjską, ale również na karelską. Spis ludności przeprowadzony w
Rosji
w
2002
r. wykazał, iż w kraju tym żyje 8240 Wepsów (ponadto kilkaset osób tej narodowości mieszka na
Ukrainie
- 281 w
2001
roku[1]). Jeszcze w
1939
r. narodowość wepską deklarowało 32 000 osób, w
1959
już tylko 16 400, zaś w
1989
- około 12 000.
Obecnie działają wepskie towarzystwa kulturowe w
Petrozawodzku
i
Sankt Petersburgu
, a ich działalność wspierają władze, zwłaszcza autonomicznej
Karelii
.
Wepska gmina narodowa
20 stycznia
1994
r. w ramach
Rejonu prionieżskiego
rosyjskiej
Karelli
powołano do życia autonomiczną jednostkę administracyjną północnych Wepsów -
Wepską Gminę Narodową
(Вепсская национальная волость, czyt. Wiepskaja Nacionalnaja Wołost'), obejmującą 13 wiosek. Gminę tę, w której siedzibą władz jest
wieś
Szełtoziero
( Soutjärvi ) (ok. 85 km. od
Petrozawodzka
)
1 stycznia
2002
r. zamieszkiwało 3493 mieszkańców, spośród których 1202 stanowili Wepsowie.
Zmiany populacji Wepsów
Przypisy
Zobacz też
Linki zewnętrzne