Wacław Budzyński (ur. 1891 w Warszawie albo 1890 na Podlasiu , zm. we wrześniu 1939 w Baranowiczach albo w Kuropatach ) – polski polityk, legionista, publicysta, poseł na Sejm IV kadencji w II RP .

Życiorys

W młodości przebywał w USA , gdzie pracował jako robotnik. W 1914, po powrocie na ziemie polskie, wstąpił do Legionów . Służył w 1 pułku ułanów, był internowany w Szczypiornie . W latach 1918–1921 w Wojsku Polskim , służbę zakończył w stopniu porucznika .

Był założycielem i przewodniczącym Związku Teatrów Ludowych. Od 1923 we Francji , gdzie wydawał pismo dla polskich robotników tam pracujących. Następnie mieszkał w Hiszpanii i Ameryce Południowej . Po powrocie do kraju współpracował z wieloma pismami, był jednym z założycieli Porozumienia Młodej Prasy.

W 1935 został posłem na Sejm z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem z okręgu nr 21 ( Sieradz , Łask ). W latach 1937–1938 należał do Obozu Zjednoczenia Narodowego . Został usunięty z OZN przez szefa Obozu gen. Stanisława Skwarczyńskiego , gdy zarzucił kierownictwu OZN, że przeszkadza mu ono w walce z masonerią i żydowskim ubojem rytualnym. Gen. Skwarczyński oskarżył kierowaną przez Budzyńskiego gazetę "Jutro Pracy", o to, że atakuje ona ozonową " Gazetę Polską ". Wykluczenie posła z OZN wywołało liczne protesty ze strony parlamentarzystów Obozu^[1].

Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Łodzi . Po niemieckim ataku na Polskę wyjechał do Baranowicz, gdzie został zamordowany przez NKWD .

Przypisy

Bibliografia

• Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej. Jacek Majchrowski (red.). Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1994, ss. 245–246. . 
• Tadeusz Jędruszczak: Piłsudczycy bez Piłsudskiego. Powstanie Obozu Zjednoczenia Narodowego w 1937 roku. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963.