Myślą centralną psychoanalizy Freuda było, że psychiczność nie jest identyczna ze świadomością, że istnieje także życie psychiczne nieświadome. Musimy przyjąć istnienie psychiki nieświadomej, choć wiemy o niej tyle tylko ile się z niej do psychiki świadomej przedostanie.
Życie psychiczne przebiega w dwóch systemach świadomym i nieświadomym ma jednak wszędzie tę samą osnowę. W całości jest zdeterminowane, w całości ma charakter mechaniczny.
Mechanizmem jest nawet „sublimowanie” wyobrażeń i tworzenie z nich ideałów kultury. W całości ma też podłoże irracjonalne: pierwotnymi elementami życia psychicznego są popędy, zwłaszcza seksualne a rozum gra tylko rolę służebną.
