Zdaniem Platona, miłość to nic innego, jak właściwe dążenie duszy do osiągnięcia i wiecznego posiadania dobra. Stąd ścisły związek nauki o dobrach z nauką o miłości.
Pierwszym przedmiotem miłości są dobra realne, np. piękne ciała. Z czasem rodzi się w duszy świadomość, że piękno dusz jest większe od piękna ciał, i przedmiotem miłości stają się piękne myśli i czyny, piękne twory dusz, piękno duchowe.
