Obiektywna hierarchia wartości była dla Schelera podstawą etyki. Jeśli wiemy, co jest dobre i co lepsze, to wiemy też, jak należy postępować, jedno z drugiego wynika. Tak pojmowana etyka była obiektywna i powszechnie obowiązująca, w przeciwieństwie do etyki relatywistycznej.
Z ogólnych tez Scheler usiłował wyciągnąć szczegółowe konsekwencje etyczne. Sądził, że prowadzą one nie do nowej moralności, lecz przeciwnie, do dobrze znanej, moralności katolickiej, i podjął przede wszystkim rehabilitację cnót katolickich.