Drugą właściwością fenomenologii był charakter „ejdetyczny". Miała badać nie zjawiska w konkretnym ukształtowaniu, lecz tylko ich istotę.
Nie pytała też, gdzie dane zjawisko — dana rzecz, dana wartość - istnieje, dlaczego istnieje, a nawet czy w ogóle istnieje. Pytała tylko, jakie ma właściwości i, jeśli istnieje, to jaka jest jego istota.
