Elżbieta Jagiellonka (ur. 13 listopada 1482 na Litwie , zm. 16 lutego 1517 w Legnicy ) - polska królewna, księżniczka litewska, księżna legnicka. Była najmłodszą córką Kazimierza IV Jagiellończyka . W latach 1505 - 1509 o jej rękę starał się Bogdan III Ślepy , hospodar mołdawski, jednak m.in. ze względu na sprzeciw Elżbiety do małżeństwa nie doszło. W listopadzie 1515 roku poślubiła Fryderyka II , księcia legnickiego.

Była trzynastym i ostatnim dzieckiem Kazimierza IV Jagiellończyka , króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, i jego żony Elżbiety Rakuszanki , księżniczki austriackiej, królewny niemieckiej, czeskiej i węgierskiej.

Elżbieta była mocno związana z matką; po śmierci ojca stale przebywała u jej boku. W 1495 roku wraz z matką i swoją siostrą Barbarą odwiedziła na Litwie swojego brata Aleksandra i jego żonę Helenę.

W 1496 roku Jan Cycero, elektor brandenburski, rozpoczął starania o rękę Elżbiety dla swojego dwunastoletniego syna Joachima.

W 1504 król Aleksander Jagiellończyk przyznał jej zaopatrzenie dożywotnie, zabezpieczone na Łęczycy , Radomiu i Przedczu .

12 września 1515 w Krakowie , biskup wrocławski Jan Thurzo , w imieniu księcia legnickiego Fryderyka II podpisał układ małżeński. Ślub odbył się we Wrocławiu 25 listopada 1515 .

Elżbieta została pochowana w kościele kartuzów w Legnicy. W 1548 roku jej zwłoki zostały przeniesione do innej legnickiej świątyni - kościoła św. Jana.

Bibliografia

• Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, AVALON, Kraków 2005, s. 132-137
• Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, AVALON, Kraków 2007, s. 208-209