Abd al-Aziz ibn Saud (`Abd al-`Azīz Āl Sa`ūd, zwany także Ibn Saud; ur. 24 listopada 1880 w Rijadzie , zm. 9 listopada 1953 w Taif ) – twórca i od 1932 król Arabii Saudyjskiej .

Był potomkiem imama Muhammada ibn Sauda (zm. 1765), założyciela dynastii saudyjskiej , a w 1744 państwa wahhabitów ze stolicą w Diriyah. Dzieciństwo spędził na wygnaniu w Kuwejcie , dokąd jego rodzina musiała uciekać przed plemieniem Raszydów (Rashidi). W 1902 roku odzyskał Rijad i ogłosił się władcą.

Jako wódz plemienny i przywódca religijny wahhabitów rozpoczął podbój księstw Półwyspu Arabskiego : Al-Hasa ( 1913 ), Nadżd ( 1921 ; ogłosił się tam sułtanem), następnie Al-Hidżaz (ok. 1926 ; w stolicy Hidżazu, Mekce , ogłosił się królem tego państwa), Asir (ok. 1930 ) i inne. W roku 1932 panował już nad terenami leżącymi pomiędzy Morzem Czerwonym a Zatoką Perską i był w stanie ogłosić istnienie nowego państwa, Arabii Saudyjskiej, a siebie mianować jego królem.

Ibn Saud utworzył państwo, którego niepodległość uznały wszystkie mocarstwa. Związał je militarnie (bazy wojskowe) i gospodarczo (koncesje na wydobycie ropy naftowej) z USA .

W roku 1938 odkryto w Arabii Saudyjskiej złoża ropy naftowej i od tego momentu do skarbca rodziny Saud zaczęły płynąć bogactwa, które po pewnym czasie Ibn Saud zaczął kierować także w stronę ludności swojego państwa. Podjął także skuteczną walkę z przestępczością, zwłaszcza z napadami na pielgrzymów zdążających do Mekki i Medyny .

Podczas II wojny światowej Arabia Saudyjska pozostawała neutralna, choć sam król uważany był za sprzyjającego aliantom . Wskazywało na to zerwanie przez niego stosunków dyplomatycznych z Niemcami i Włochami . W 1945 tuż po konferencji Wielkiej Trójki w Jałcie spotkał się z prezydentem USA Franklinem Delano Rooseveltem w celu omówienia wspólnych interesów po II wojnie światowej. W zamian za pomoc USA w zapewnieniu bezpieczeństwa panującej dynastii zobowiązał się do współpracy z amerykańskimi firmami naftowymi inwestującymi na terenie Półwyspu Arabskiego w wydobycie ropy naftowej.

Liczbę jego potomstwa szacuje się na pomiędzy 50 a ponad 200. Wszyscy jego synowie noszą po nim przydomek "ibn (bin) Abd al-Aziz al (as)-Saud". Ponieważ od śmierci najstarszego syna Ibn Sauda, księcia Turki bin Abd al-Aziza w 1919 r. prawo sukcesji nie przechodzi z ojca na syna, lecz na kolejnych synów Ibn Sauda, wszyscy kolejni królowie Arabii Saudyjskiej byli braćmi przyrodnimi: Saud IV ( 1902 - 1969 ), Faisal II ( 1904 - 1975 ), Chalid ( 1913 - 1982 ), Fahd ( 1923 - 2005 ) oraz Abdullah (ur. 1924 ). Prawo Arabii Saudyjskiej od roku 1992 gwarantuje, że królem może być jedynie potomek Ibn Sauda.

Umarł w roku 1953 w Taif , gdzie zwyczajowo latem przenosi się dwór saudyjski. Jego ciało zostało złożone w Mekce.