Legnica - główna osobowa
węzłowa
stacja kolejowa
w
Legnicy
, położona na
linii nr 275
z
Wrocławia
do
Gubinka
, stanowiąca jednocześnie początek linii do
Katowic
,
Jerzmanic
i
Rudnej
. Zatrzymują się na niej wszystkie rodzaje przejeżdżających pociągów.
Dane ogólne
Tablica upamiętniająca przejęcie dworca przez polskich kolejarzy
Budynek dworca usytuowany jest przy ul. Dworcowej 5, po południowej stronie torów. Wejście główne prowadzi od pl.Dworcowego i ul. Kolejowej (południe), natomiast wejście boczne od ul. Dworcowej. Budynek z położonymi ponad poziomem ulic peronami łączy przejście podziemne (wyjścia na perony od strony zachodniej), ponadto drugi tunel (wyjścia od strony wschodniej) łączy perony z ul. Ścinawską i
dworcem północnym
(obecnie nieczynny).
Na dworcu znajduje się pięć równoległych względem siebie peronów. Obecnie wszystkie są wykorzystywane.
Historia
Pierwszy legnicki dworzec znajduje się ok. 50 metrów na wschód od użytkowanego obecnie. Został zbudowany według projektu J.Mangera, a oddany do użytku
18 października
1844
roku, wraz z linią łączącą miasto z
Wrocławiem
, którą stopniowo przedłużano na zachód. Poza głównym szlakiem, kolejno otrzymywał połączenia: z
Jaworzyną Śląską
(
1855
),
Lubinem
(
1863
) i
Głogowem
(
1871
), następnie zaś
Złotoryją
(
1884
). W latach 80. XIX w. został wyłączony z użytkowania, a obok niego, przy okazji modernizacji legnickiego węzła wzniesiono nowy, typu wyspowego, który służył przez blisko 50 lat.
Obecny dworzec wzniesiony został w latach
1927
-
1929
na podstawie
modernistycznego
projektu L.Mattheusa. Uroczystego otwarcia dokonano
7 grudnia
1929
r. Pod względem architektury, stanowi jednocześnie przykład budowli
ekspresjonistycznej
. Na szczególną uwagę zasługuje
hala peronowa
- stalowa konstrukcja z główną nawą przekrytą trójprzegubowymi "łukami Tudora" (dźwigary blachownicowe) o rozpiętości ok. 46 m., będąca daleką kopią rozwiązania z dworca Hamburg Hauptbahnhof - jest obecnie jedną z trzech hal peronowych na terenie
Polski
(pozostałe znajdują się na stacjach
Wrocław Główny
i
Bytom
).
Przejęty przez polskich kolejarzy
19 sierpnia
1945
r. (co upamiętnia tablica przed wejściem, odsłonięta
6 października
1946
) legnicki dworzec przez prawie 80 lat nie był w zasadzie poddawany większym remontom. W zakresie linii, w
1984
r. dokonano elektryfikacji (i remontu) torów z
Wrocławia
, następnie w kierunku
Bolesławca
,
Lubina
oraz
Nowej Wsi Legnickiej
(
1986
) i
Złotoryi
(
1988
). W
2004
r. wymieniono tory w peronach 3. i 4. w ramach modernizacji europejskiego korytarza kolejowego E-30, zaś w
2009
r. rozpoczął się remont dworca.
Połączenia
Uwaga - wymieniono jedynie stacje docelowe.
Linki zewnętrzne
Zobacz też
