José María Ramón Obando del Campo (ur.
8 sierpnia
1795
, zm,
29 kwietnia
1861
),
kolumbijski
polityk
. Drugi
prezydent
Republiki Nowej Granady od
23 listopada
1831
do
10 marca
1832
. Kolejny raz funkcję tę pełnił od
1 kwietnia
1853
do
17 kwietnia
1854
.
Biografia
Na początku lat dwudziestych XIX wieku Obando służył w armii
hiszpańskiej
walczącej z oddziałami powstańczymi w Ameryce Południowej. Szybko jednak przeszedł na stronę powstańców i przyłączył się do sił
Simóna Bolivara
, które doprowadziły w 1822 roku do powstania unii
Nowej Granady
,
Ekwadoru
i
Wenezueli
zwanej
Wielką Kolumbią
. Jednak wkrótce Obando poróżnił się z Bolivarem, zwolennikiem silnego rządu centralnego. W 1831 roku wsparł kierowanych przez Francisco Santandera liberałów, którzy przejęli władzę w Nowej Granadzie (
Kolumbii
). Nie brakło głosów, że Obando, dążący do usunięcia swoich przeciwników politycznych ponosi tez odpowiedzialności za śmieć najbliższego współpracownika Bolivara -
Antonio José de Sucre
.
W rządzie Nowej Granady Obando pełnił początkowo funkcję prezydenta, następnie ministra wojny. Po objęciu władzy przez konserwatystów w 1838 roku, Obando podjał próbę obalenia rządu José Ignacio Marqueza. Pokonany musiał uchodzic do
Peru
.
Po odzyskaniu władzy przez liberałow w 1849 roku, Obando wrócił do kraju. Uzyskał mandat deputowanego do parlamentu, a 1 kwietnia 1853 roku objął stanowisko prezydenta. Doprowadził do proklamowania nowej konstytucji i oddzieleniu Kościoła od państwa. Jednak w następnym roku występujący przeciwko niemu konserwatyści i radykałowie zmusili go do ustapienia i ponownej emigracji. Po wybuchu w Nowej Granadzie wojny domowej w 1860 roku, Obando powrócił ponownie do kraju i włączył się do walki. Poległ w bitwie pod Sobachoque 29 kwietnia 1861 roku.
Źródła
- Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.
