Nicholas William Peter "Nick" Clegg (ur.
7 stycznia
1967
w
Chalfont St Giles
w hrabstwie
Buckinghamshire
) –
brytyjski
polityk, deputowany do
Izby Gmin
, były
europoseł
. Od 2007 lider
Liberalnych Demokratów
. Od 12 maja 2010
wicepremier Wielkiej Brytanii
.
Życiorys
Rodzina
Ojciec Nicka Clegga w połowie był
Rosjaninem
, wywodzącym się z arystokratycznego rodu, którego przedstawiciele wyemigrowali do Wielkiej Brytanii po obaleniu cara.
Matka Nicka Clegga pochodziła z
Holandii
, w okresie
II wojny światowej
została internowana przez Japończyków w jednym z obozów na terenie
Indonezji
. Po uwolnieniu zamieszkała na stałe w Anglii[1].
Wykształcenie i praca zawodowa
Nick Clegg kształcił się w Westminster School w
Londynie
, później studiował antropologię i archeologię w Robinson College na
Uniwersytecie Cambridge
. Był następnie studentem University of Minnesota oraz
Kolegium Europejskiego
w
Brugii
.
Praktykował w
Nowym Jorku
jako dziennikarz stażysta u boku
Christophera Hitchensa
. Pracował później w Londynie jako konsultant, a także w
Budapeszcie
, skąd publikował artykuły poświęcone przemianom społeczno-gospodarczym z początku lat 90. Przez pięć lat był zatrudniony w
Komisji Europejskiej
[2]. W 1993 "
Financial Times
" przyznał mu nagrodę im. Davida Thomasa.
Działalność polityczna
W wyborach w 1999 uzyskał z ramienia Liberalnych Demokratów mandat posła do
Parlamentu Europejskiego
, który sprawował do 2004. Zasiadał w grupie
Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów
, a także w Komisji Przemysłu, Handlu Zewnętrznego, Badań Naukowych i Energii[3].
W 2005 z powodzeniem kandydował w
wyborach krajowych
w okręgu wyborczym
Sheffield Hallam
. Otrzymał poparcie ponad 51% głosujących, co zapewniło mu miejsce w
Izbie Gmin
[4].
W 2006 Nick Clegg został partyjnym rzecznikiem ds. wewnętrznych. W 2007, po złożonej przez
Menziesa Campbella
rezygnacji z kierowania ugrupowaniem, stanął do rywalizacji o funkcję lidera Liberalnych Demokratów. W partyjnych wyborach nieznacznie (większością 1,2% głosów) pokonał
Chrisa Huhne
[5]. W 2008 wszedł w skład
Tajnej Rady Jej Królewskiej Mości
[6].
Wicepremier Wielkiej Brytanii
W
wyborach w 2010
Liberalni Demokraci pod jego przywództwem uzyskali 57 mandatów w Izbie Gmin, co oznaczało utratę pięciu miejsc w porównaniu z poprzednią kadencją[7]. Mimo to, na skutek powstałej po wyborach sytuacji politycznej, w której żadna z głównych partii nie była w stanie samodzielnie stworzyć rządu większościowego, Liberalni Demokraci zostali zaproszeni do rozmów koalicyjnych zarówno przez
Partię Konserwatywną
, jak i
Partię Pracy
[8].
Po pięciu dniach rozmów, 11 maja 2010, ogłoszono zawarcie koalicji rządowej konserwatystów i liberałów.
David Cameron
objął urząd premiera, a dzień później powołał Nicka Clegga na swojego zastępcę[9]. Stanowisko to zostało tym samym reaktywowane, jako że w gabinecie
Gordona Browna
wicepremier nie był powołany[10]. Dodatkowo został Lordem Przewodniczącym Rady. W rządzie Davida Camerona odpowiada za reformy konstytucyjne[11].
Przypisy
Linki zewnętrzne