Dla psychoanalizy humanistycznej punktem wyjścia jest uznanie szczególnego charakteru istnienia ludzkiego. Najpotężniejsze siły motywujące zachowanie się człowieka wywodzą się z warunków jego egzystencji, z ludzkiego losu.
Najpełniejsze nawet zaspokojenie wszelkich potrzeb instynktowych nie rozwiąże jego specyficznie ludzkiego problemu, jego egzystencji.
Najsilniejsze bowiem są nie te namiętności i potrzeby, które mają swoje źródło w ciele, lecz te, które wyrastają ze szczególnego charakteru jego istnienia.
