W Renesansie człowiek odkrywa własną indywidualność i jednostkową wolność. Jednocześnie traci poczucie przynależności, które dawała mu średniowieczna struktura społeczna. Cieszy się większą swobodą, ale jest również bardziej osamotniony.
Reforma religijna Lutra i Kalwina obdarzyła człowieka niezawisłością w sprawach religii i pozbawiła Kościół władzy, a przyznała ją jednostce. Wiara i zbawienie stały się indywidualnym doświadczeniem człowieka, ale postawiony na przeciw Boga człowiek jako jednostka odkrywa swoją nicość i samotność.
